Powrót do: Koziestańscy

Historia rodu Koziestańskich - wg Krzysztofa Pawlaka

Może dziwić, że zaczynam o rodach pisać od tej akurat rodziny. Stoi atoli za tym kilka powodów. Pierwszy – Koziestańscy żyli i żyją nadal w Dziewulach; drugi – ich przedstawiciel to aktywny współpracownik strony Dziewulom poświęconej; trzeci – to jeden ród, nienadzwyczajnie rozrodzony, co zdecydowanie ułatwia śledzenie jego historii i genealogii. Nie wolno takim szperaczom jak ja zbytnio się śpieszyć, albowiem łatwo o pochopne wnioski, a przez to fałszowanie historii.

Początkowo zamierzałem pisać o rodach zaczynając od założycieli Dziewul. Lecz Dziewulscy to ród silnie rozrodzony, o wielu gałęziach, których śledzenie zakrawa o mrówczą pracę, a na dodatek nie gwarantującej dojścia do momentów konkluzywnych, tak bardzo wyczekiwanych. Tak więc moje notatniki obrastają w informacje, których analiza nie może być pośpieszna, jeśli ma gwarantować jakiś poziom wiarygodności.
Mógłbym przeto przedstawić dwie gałązki, zaledwie dwie, Dziewulskich, które po wyjściu z Dziewul osiadły w Okninach i Bzowie, które dość dobrze już opracowałem. Ale o tym będzie w innym czasie.

Powracam zatem do Koziestańskich, piszących się z Koziestan (dzisiaj to wschodnia część Januszówki wychylająca się ku Smolance), używających stałego przydomka Waśkiewicz, obecnego także w nazwie ich herbu. Dziś Koziestańscy przydomka owego przy nazwisku obecnego od dawna już nie używają. Przydomek ten ma ewidentnie charakter eponimiczny, sugerując istnienie jakiegoś Waśka jako praprzodka wszystkich Koziestańskich. (jest ich aktualnie 103, czyli męskich przedstawicieli sporo poniżej stu osób; nadal w większej swej części zamieszkują dawną ziemię łukowską – chodzi tu o aż 75%). Skoro, patrząc historycznie, Koziestańscy zamieszkiwali także na Litwie (jak jest teraz nie wiadomo), i tam także używali przydomka Waśkiewicz jako nazwiska bez odniesień do Koziestan, to każe to rozważać możliwość litewsko-ruskiego pochodzenia tego rodu; bardziej ruskiego, akcentowanego ruską formą imienia Waśko (może od Wasyl?). W każdym razie nie można tego wykluczyć.

Prawie pewny ciąg genealogiczny Koziestańskich zaczyna się od Jana Koziestańskiego. Posiadane dotychczas przeze mnie informacje pozwalają na ulokowanie tej postaci w Koziestanach, urodzonej w okolicach roku 1665 (w przedziale lat 1660-1670) [Księga zgonów parafii zbuczyńskiej, dalej ZKZ] i zmarłej w tejże wsi 15.IV.1747 roku [Księga urodzeń parafii zbuczyńskiej, dalej ZKU]. Korzystając z istniejącego na stronie Dziewul porównania spisów pogłównego (przy okazji dosyłam dla celów porównania spis pogłówny Koziestanów z roku 1676), można doprecyzować pochodzenie tego Jana, praprzodka.

Rejestr pogłównego z 1676 r.

Wiktor i Jan Koziestańscy wymieniani w spisach z lat 1673 i 1674 nie mogli być rodzicami Jana-praszczura. Wiktor w 1673 już nie żył, a wdowa po nim pozostała z córkami. Jan wymieniany w roku 1673 i 1674 nie jest wymieniany w roku 1676, podobnie jak wszyscy inni Koziestańscy obecni w swej wsi przed 1676 rokiem. W roku 1676 w Koziestanach żył tylko Marcin Koziestański, znany od roku 1674. To biorąc pod uwagę należy założyć, że Jan Koziestański znany od XVIII wieku jest synem albo Pawła, bliżej nieznanego, po którym pozostała wdowa z synem i córką, albo Zofii z Dziewulskich Koziestańskich, wdowy po równie nieznanym Koziestańskim. Typowanie me przychyla się do tej drugiej możliwości. Z zapisu z roku 1676 ustalić można, że ojcem Jana, o ile filiacja ta została ustalona poprawnie, był Piotr Koziestański. Fakt istnienia Marcina, jedynego Koziestańskiego znanego w roku 1676, każe upatrywać w nim opiekuna pozostałych po reszcie zmarłych krewnych dzieci. Jak sądzę, wszyscy wymienieni w latach 1673-1676 przedstawiciele tego rodu byli kuzynami, niewykluczone że nawet braćmi.
Jan praojciec (praojciec udokumentowany) żył bardzo długo, a będąc ojcem przynajmniej czterech dorosłych synów stał się protoplastą wszystkich Koziestańskich wywodzących się z ziemi łukowskiej, a ze względu na szczupłość ich przedstawicieli aktualnych, być może, że wszystkich współcześnie żyjących także.

Jan Koziestański był dwukrotnie żonaty, co jest w pełni zrozumiałe, zważywszy na to, że żył w wyśmienitym zdrowiu do bardzo późnej starości. Poza imionami żon Jana jak na razie nic szczególnego nie można o nich powiedzieć. Pierwsza z nich, Marianna, zmarła w latach 1710-1711, być może przy narodzinach kolejnego swego dziecka, syna Błażeja (niewykluczone, że razem z nim, albowiem pozostaje po nim tylko ta jedna informacja). Marianna była matką trzech synów, w kolejności urodzenia: Macieja, Mateusza i Wojciecha. Znane są też trzy córki Marianny i Jana, najstarsza Teresa i dalej Zofia i Katarzyna.

W roku 1711 lub na początku 1712 Jan zawarł był związek małżeński z Dorotą. Wiadomo o niej tylko tyle, że zmarła 11.VI.1750 w Koziestanach i była matką czworga dzieci, z których znane są losy tylko syna Piotra. Najprostsze jest przyjęcie, że tylko on dożył dojrzałego wieku.
Najstarszy syn Jana, Maciej, urodził się około 1692 roku (daty urodzeń podane są w przybliżeniu i są wynikiem kolejności pojawiania się w aktach przy założeniu, że są już wtedy uznawane za dorosłe – w przypadku bycia chrzestnymi jest to też dowód ich dorosłości). Jest on protoplastą Koziestańskich z Radomyśli, w której to osiadł wraz z żoną Katarzyną z Ławeckich. Katarzyny nie musiał daleko szukać. Była ona córką Andrzeja Ławeckiego h. nieznanego, potomka nieznanego z imienia mieszkańca Januszówki. Andrzej Ławecki znalazł żonę w Dziewulach w osobie Zuzanny z Dziewulskich. Andrzeja musiały wiązać z rodziną teścia bliskie relacje, bo część jego dzieci urodziła się w Dziewulach. Katarzyna wszelako przyszła na świat w Januszówce w roku 1703. Skoro jednak żona Macieja nie pochodziła z Radomyśli, a w samej to Radomyśli osiadł i zapoczątkował linię genealogiczną Maciej, to sądzić można, że jakąś część ziemi w Radomyśli jego ojciec Jan musiał posiadać. Tę część zapewne odziedziczył po ojcu syn. Związek małżeński został zawarty około 1722 roku (data wyznaczona czasokresem pojawiania się dzieci tej pary, między 1726 a 1746). Maciej zmarł w Radomyśli 10.XI.1753 roku.

Para ta miała trzech synów: Marcina, Szymona i Jana. Ze względu na to jednak, że aktualnie posiadane przeze mnie dane kończą się na roku 1768, to o najmłodszym z nich i najmłodszym dziecku w ogóle nic jak dotąd powiedzieć nie można. Najstarszy, Marcin, urodził się w 1726 i kontynuował dalej tę linię Koziestańskich. Z żoną Katarzyną (nic o niej więcej nie jest mi wiadome) do roku 1768 miał kolejnych trzech synów: Franciszka (ur.1761), Jana (ur.1765) i Antoniego (ur.1767). Kolejny syn, Szymon (ur.1729) po żonę wybrał się aż do Izdebek-Guzy (z czasem Izdebki-Guzy zlały się w jedno z Izdebkami-Kośmidrami) i tam to urodziło mu się pierwsze dziecko, córka. Zaraz potem powrócił z żoną do Radomyśli. O jego żonie, Elżbiecie jak an razie nie mam wiedzy (zapewne chodzi o którąś z panien Izdebskich, najpewniej Izdebskich o przydomku „Guz” – rzecz wymaga dalszych badań). Szymon do roku 1768 synów nie posiadał.

Drugi syn Jana, Mateusz, urodził się około 1695. Pisane mu było stać się protoplastą Koziestańskich z Zabłocia. Zamieszkał tam w wyniku małżeństwa z Marianną z Radomyskich (ur.1707). Szczęśliwy zbieg okoliczności sprawił, że możliwe stało się prawie pewne określenie filiacji tejże Marianny. Ponieważ w latach 1701-1710 nie urodziła się w Zabłociu żadna Marianna Radomyska (a mieszkał tam tylko jeden Radomyski), to należało poszukiwać jej w Radomyśli. Znalazła się tylko jedna o tym imieniu panna (to zdecydowanie szczęśliwy zbieg okoliczności). Z dużą dozą prawdopodobieństwa można założyć, że była ona córką Stanisława Radomyskiego zp. Sędek i dalej, że wniosła w małżeństwo cząstkę ziemi w Zabłociu jako swe wiano. (wiele wskazuje na to, że Stanisław nie miał synów). Ślub miał miejsce około 1728 roku. Mateusz miał trzech synów: Piotra (ur.1730), Jana (ur.1744) i Błażeja (ur.1747). O ich dalszych losach jak na razie nic nie wiem.
Trzeci syn Jana, Wojciech, urodził się około 1699 roku. Zdawało się, że może stać się on protoplastą Koziestańskich z Pogonowa. Tam akurat wziął ślub z Krystyną z Pogonowskich i tam w latach 1729-1742 rodziły się mu dzieci, w tym trzech synów: Wojciech (ur.1731), Walenty (ur.1736) i Piotr (ur.1742). Około roku 1745 wraz z żoną powrócił do Koziestan. O powodzie tego stanu rzeczy nie można nawet snuć domysłów. W rodowej wsi urodził się mu jeszcze jeden syn, Maciej (ur.1748). O ich matce można powiedzieć tyle, że była córką Szymona Pogonowskiego zp. Zdankowicz” i Marcjanny Dziewulskiej z Dziewul, a urodziła się w 1711. Ta data oznacza, że ślub Wojciecha z Krystyną miał miejsce z początkiem roku 1729.
Czwarty syn Jana, Piotr, urodził się w 1718 roku. Pochodził z drugiego małżeństwa ojca. Było mu dane przejąć po ojcu ziemię w Koziestanach, ewentualnie wydzielić cząstkę bratu Wojciechowi po jego powrocie do Koziestan (żył jeszcze wtedy ich ojciec-starzec). Około roku 1740 zawarł związek małżeński z bliżej nieznaną Franciszką. Do roku 1760 urodziło mu się przynajmniej czterech synów (wątpliwość powyższa związana jest z faktem nie posiadania dostępu do akt z lat 1749-1756). Byli to: Andrzej Franciszek (ur.1742), Fabian Sebastian (ur.1745), Aleksander (ur.1747) i Szymon (ur.1760). Losy tych postaci mogą zostać poznane w miarę uzyskiwania informacji z kolejnych lat XVIII wieku.

Opisując I część zarysu historii i genealogii tego rodu pominąłem w opisie córki. Ma to związek z ogromnymi trudnościami śledzenia ich losów jeśli brak jest danych o ich pochodzeniu rodowym, co było nagminną praktyką w aktach urodzeniowych zbuczyńskich. Szczątkowe informacje są możliwe do uzyskania, ale wymaga to czasu i cierpliwości, albowiem związane jest z czytaniem każdego wpisu do ksiąg.
Możliwe jest pokazanie szczątków losu siostry czterech braci Koziestańskich, Teresy. Urodzić musiała się około 1697; wzięła ślub z Antonim Krasuskim zp. Żychowicz i zamieszkała z nim w Januszówce. Przez kilka lat razem z mężem mieszkała w Dziewulach (tu mieszkał jego ojciec Wojciech Krasuski „Żychowicz”z żoną Agnieszką). Wydaje się, że Antoni gospodarował na cząstce swego ojca w Januszówce. Mąż Teresy znika z akt po roku 1735. Zapewne wkrótce po tym roku umarł.

Życie nie jest wielkością statyczną. Część dzieci z takich czy innych względów mogła narodzić się w parafiach sąsiednich. To wyjaśniać może istnienie postaci tajemniczych, o nieokreślonej filiacji. Taką osobą jest na przykład Konstancja Koziestańska, znana z jednego zapisu z roku 1745. Nie jest to żona żadnego męskiego przedstawiciela tego rodu z terenu „naszej” parafii. Pewne przesłanki wskazują, że była to młodsza siostra Piotra, która albo urodziła się w innej parafii, albo używała drugiego imienia, co nie zawsze było rejestrowane w aktach.
Dla porządku wymienię przeto córki Koziestańskich. Córki Jana z żony Doroty – Krystyna, Marianna, ewentualnie Konstancja; córki Macieja – Petronela, Apolonia, Marianna, Elżbieta; córki Mateusza – Franciszka, Teresa; córki Wojciecha – Marianna, Joanna, Franciszka, Eleonora; córka Piotra – Elżbieta Katarzyna; córki Marcina – Marianna, Jadwiga, Agnieszka; córki Szymona – Kunegunda, Marta;
I jeszcze synowie, którzy pomarli lub pozostali w stanie bezżennym; synowie Jana – Błażej i Grzegorz; syn Macieja – August; synowie Mateusza – Józef i Jan Gwalbert (zm. między 1738 a 1744);

Dla przejrzystości dołączam tablicę genealogiczną.

Krzysztof Pawlak

Koziestańscy - cz. II

Jakiś czas temu rozpocząłem omawianie rodziny Koziestańskich. Teraz będę kontynował mając na względzie następne 50 lat ich historii. Mam na myśli okres między 1770 a 1821 rokiem.

W tym okresie pojawia się nowa linia Koziestańskich, zapoczątkowana małżeństwem Franciszka Andrzeja z Koziestanów z linii Piotra (patrz tab.gen.1). Linię nową nazwę rzążewską przez fakt, że żoną Franciszka została Marianna Rzążewska oraz zamieszkanie w Rzążewie. Z czasem stała się to majętna linia.

Ponadto kontynuowały swe istnienie linie z Koziestan, dzięki synom Piotra, a braciom Franciszka z Rzążewa – Fabianie i Szymonie; linia z Radomyśli doczekała się w końcu męskiego potomka, albowiem po wielu latach, gdy rodziły się tylko córki Szymonowi z Radomyśli, z kolejnej żony doczekał się syna Adama. Na początku XIX wieku w Radomyśli osiadł także Jakub, syn Szymona z Koziestan.

Linię z Zabłocia kontynuował Błażej. Wszelako nie śpieszył się z małżeństwem. Zdecydował się na nie już w mocno dojrzałym wieku. Przed śmiercią zdążył spłodzić dwoje dzieci, a ponieważ były to córki, to linia Koziestańskich z Zabłocia na Błażeju wygasła.

W roku 1820 Koziestańscy mieszkali w rodowych Koziestanach oraz Radomyśli i Rzążewie.

Zanim przejdę do biogramów wyróżniających się postaci, uzupełnię luki w wiedzy zasygnalizowane w pierwszym tekście. Pisałem, że postacie kobiece trudno śledzić. Tak jest w rzeczywistości, ale nie należy się poddawać. Oto kilka uzupełnień:

- Elżbieta (ur.1701), córka Jana i Doroty to przyszła żona Stanisława Modrzewskiego z Modrzewia;

- Teresa (ur. 1734), córka Mateusza z Zabłocia i Marianny z Radomyskich została żoną Joachima Radomyskiego z Radomyśli;

- Eleonora (ur.1745), córka Wojciecha z Koziestanów i Krystyny z Pogonowskich, urodzona już po jego powrocie z Pogonowa, została żoną Stanisława Wielgórskiego. Żyła wraz z mężem w Koziestanach;

- Agnieszka (ur.1750), także córka Wojciecha i Krystyny wyszła za mąż za Krzysztofa Dziewulskiego; mieszkała w Januszówce; zmarła w 1820 w Koziestanach;

- Kunegunda i Marianna, dwie córki Szymona z Radomyśli i Elżbiety z Izdebskich zmarły będąc dziećmi.

A teraz biogramy:

1. Marcin Koziestański (ur.1726), syn Macieja z linii z Radomyśli po śmierci ojca przejął majątek ojcowski w Koziestanach pozostawiając drugą część w samej Radomyśli bratu Szymonowi. Jego żoną została Katarzyna z Krasuskich, pochodząca ze Smolanki córka Franciszka zp.Główka i Elżbiety z Gołaskich, urodzona w roku 1740. Ślub z Marcinem Koziestańskim miał miejsce w roku 1759. Oprócz synów wymienionych w tablicy 1 Marcin był ojcem trzech córek. Marianna (ur.1760) została żoną Mikołaja Nowosielskiego z Radomyśli, Jadwiga (ur.1762) poślubiła Józefa Kowieskiego z Borków-Sołdów, a Agnieszka została matką nieślubnej córki Anny (ur.1791). Jego synowie:

11. Jan (ur.1765) prawdopodobnie podzielił się schedą po ojcu z bratem. W 1798 zawarł związek małżeński z Anielą z Dziewulskich z Koziestanów, córką Wawrzyńca i Marianny z Radomyskich, urodzoną w roku 1785. Ojciec wielu dzieci; do 1820 roku urodzili mu się synowie: Piotr (ur.1802), Wojciech (ur.1815), Fabian Sebastian (ur.1817), Józef (ur.1820) oraz córki: Franciszka (ur.1804-zm.1817) i Jadwiga (ur.1812). Jan zmarł w 1829; jego żona w 1836.

12. Antoni (ur.1767), po podziale schedy ojcowskiej gospodarzył w Koziestanach. Był mężem Marianny, o której na razie nic więcej nie wiadomo. Był ojcem trzech córek: Salomei (ur.1795), Zofii (ur.1797) i Rozalii (ur.1800), o których losach nic nie wiadomo. Prawdopodobnie Antoni zmarł po 1800 roku, a przed 1810.

Losy Franciszka (ur.1761), trzeciego syna Marcina są nieznane. Zapewne umarł dzieckiem.

2. Szymon (ur.17290, młodszy brat Marcina, po ojcu przejął majątek w Radomyśli. Miał jako wiano swej pierwszej żony Elżbiety z Izdebskich jakieś części Izdebek-Guzów. Nie wiadomo co się z nimi stało później, lecz prawdopodobne jest, że po scaleniu się w jedno Izdebek-Kośmidrów i Izdebek-Guzów, zostały one sprzedane późniejszym właścicielom już jednej wsi. Elżbieta pochodziła z rodziny już od początków XVIII wieku zamieszkującej w Radomyśli. Była córką Wawrzyńca i Zofii. Urodziła się w 1733. Zmarła niedługo po 1771. Szymon zawarł też drugie małżeństwo. Wybranką została Krystyna, o której nic więcej nie wiadomo. W tym związku przyszedł na świat jedyny syn Szymona Adam (ur.1795). Wszystkie dzieci z pierwszego małżeństwa zmarły.

3. Błażej (ur.1747), trzeci syn Mateusza z linii z Zabłocia. Dwóch pierwszych synów nie uświadczamy w aktach, wiadomości o  nich nie mamy. Błażej późno zawarł związek małżeński. Było to w roku 1800, a żoną została Tekla z Oknińskch. W tym związku przyszły na świat dwie córki: Wiktoria (ur.1802) i Marianna (ur.1803). Marianna zmarła zaraz po urodzeniu. Sam Błażej umarł między 1803 a 1806 rokiem. Na nim wygasła linia Koziestańskich z Zabłocia.

4. Andrzej Franciszek (ur.1742), najstarszy syn Piotra, kontynuatora głównej linii z Koziestanów, był protoplastą linii z Rzążewa. Osiadł w tej wsi w wyniku małżeństwa z Marianną z Rzążewskich, ur.1745 córką Walentego zp.Kosmalik i Magdaleny, jak się zdaje spadkobierczyni całego majątku swego ojca. Ten ożenek stał się podstawą późniejszego majątku Andrzeja Franciszka, powiększonego potem przez małżeństwo z Konstancją z Radzikowskich. Potomkowie zostali później jedynymi Koziestańskimi, którzy weszli w szeregi Heroldii Królestwa Polskiego. Pierwsza żona Andrzeja Franciszka zmarła po roku 1776, a przed 1780. Z tej żony doczekał się on synów: Kazimierza (ur.1769), Piotra (ur.1770) i Tadeusza (ur.1776). Losy dwóch pierwszych są nieznane. Trzeci kontynuował linię z Rzążewa; był od 1811 mężem Anieli z Oknińskich. Zmarł w Rzążewie w roku 1834. Ponadto z pierwszej żony był ojcem córek: Marianny (ur.1771), o losach nieznanych, oraz Heleny (ur.1774), późniejszej żony Kazimierza Strusa lub Ługowskiego o przydomku Strus, a po jego śmierci Franciszka Oknińskiego. Z drugiej żony doczekał się kolejnych dzieci. Synów: Stanisława (ur.1780), Mikołaja (ur.1783), Józefa (ur.1785), Kajetana (ur.1789) i Wojciecha (ur.1802), których losy pozostają nieznane, a także córek: Franciszki (ur.1787), od 1807 roku żony Jakuba Dziewulskiego z Dziewul, Zuzanny (ur.izm.1791) i Julianny (ur.1793), żony Karola Ostojskiego. Andrzej Franciszek zmarł w Rzążewie w 1824, jego druga żona w 1826.

5. Fabian Sebastian (ur.1745) z Koziestanach, brat Andrzeja Franciszka, kontynuował dalej linię główną. Był mężem Marianny z Wysokińskich z Dziewul, córki Jakuba, ostatniego przedstawiciela tego rodu o przydomku Kosut w Dziewulach, mieszkających w nich już w wieku XVII, i Petroneli. Jego dzieci to córki: Tekla (ur.1778), żona najpierw Wojciecha Dziewulskiego-Piskiela ze Smolanki, a potem Wincentego Domańskiego z Zabłocia (ten ożenek wyraźnie sugeruje, że po śmierci Błażeja z linii z Zabłocia, Fabian dziedziczył majątek tej linii, a prawdopodobnie wziął na wychowanie jego córki), Marianna (ur.1784), żona Mateusza Oknińskiego zp.Banaszek, Magdalena (ur.1790) i Julianna (ur.1792), losy dwóch ostatnich pozostają nieznane. Synowie: Piotr I (ur.izm.1782), Piotr II (ur.1786), losy nieznane, Tomasz (ur.1787), mąż od 1816 Katarzyny z Orzyłowskich z Pogonowa. Tomasz pociągnął tę linię dalej. Fabian Sebastian zmarł w roku 1819 w Koziestanach, jego żona zaś w roku 1826.

5. Szymon (ur.1760), brat dwóch poprzednich, dziedziczył w Koziestanach po dziale z bratem. Fabianem. Był mężem Anny z Domańskich (ur.1768) z Oknin, córki Józefa i Teresy z Dziewulskich, rodu osiadłego w Okninach już w wieku XVII. Doczekał się kilkorga dzieci. Jakub (ur.1788), pierworodny, zamieszkał w Radomyśli, przejmując zapewne majątek po Koziestańskich z tej linii, powiększając go po ślubie z Małgorzatą z Radomyskich. Drugi syn Franciszek (ur.1790) kontynuował dalej linię z Koziestanów. W 1821 roku wziął ślub z Anną z Nowosielskich z Radomyśli, urodzoną w 1803 córką Mikołaja i Marianny z Koziestańskich (dziadkowie Marianny i Franciszka byli rodzeństwem - to zapewne dzięki temu małżeństwu Nowosielscy, którzy wywodzili się z Borków-Sołdów osiedli w Radomyśli). Trzecim synem był Fabian Sebastian (ur.1795), którego losy nieznane. Z córek zaś: Helena (ur.1793) poślubiła Ludwika Zielonkę z Baranka, Magdalena (ur.1797) wyszła w 1819 za mąż za Juliana Nowosielskiego z Radomyśli, brata żony Franciszka; ponadto Szymon miał jeszcze Mariannę (ur.1800) i Felicjannę (ur.1802), losy których są nieznane.

Szymon zmarł w Koziestanach w roku 1806. Jego żona w roku 1837.

Losy Aleksandra (ur.1747), czwartego z braci pozostają nieznane.

Nie wiadomo jak potoczyły się losy czterech synów Wojciecha, początkowo mieszkającego w Pogonowie, na starość w Koziestanach. Losy Wojciech (ur.1731), Walentego (ur.1736), Piotra (ur.1742) i Macieja (ur.1748) pozostają nieznane. Jeśli przeżyli, to osiedli poza parafią zbuczyńską; być może jednak linia ta wymarła już na synach Wojciecha.

Uznałem, że część II tekstu o Koziestańskich nie wymaga rozpisywania tabel genealogicznych. By ułatwić śledzenie wystarcza posługiwać się tabelą I.
Wprowadzone przeze mnie oznakowania cyfrowe mają ułatwić szybkie zorientowanie się w miejscu na tablicy genealogicznej. Cyfra pierwsza oznacza założyciela danej linii. Cyfra druga syna założyciela (11 to pierwszy syn założyciela), trzecia wnuka (i tak 111 to pierwszy syn pierwszego syna założyciela, albo, jak kto woli wnuk po pierwszym synu założyciela; 122, to drugi syn (drugi wnuk), drugiego syna założyciela, itd.).

Krzysztof Pawlak

powrót

Andrzej Boczek
boczeka@wp.pl

Copyright ©