Zobacz także: Historia rodu Koziestańskich wg Krzysztofa Pawlaka

Koziestańscy

Koziestańscy prawdopodobnie biorą swoje nazwisko od nieistniejącej już dziś wsi Koziestany. Pierwsza wzmianka o tej wsi pochodzi z 1507 r.

Rejestr pogłównego z 1673 r. wymienia wśród mieszkańców Koziestan następujących Koziestańskich: WIEŚ KOZIESTANY szlachetni: Pani Anna Koziestańska z córką zięć z żoną; Pani wdowa Koziestańska z synami dwiema córek dwie; Pan Marcin Koziestański z matką i siostrą; Pan Jan Koziestański z żoną. Rejestr ten nie odnotowuje Koziestańskich w Dziewulach. Sprowadzili się oni tu w okresie późniejszym.

Koziestany leżały pomiędzu Smolanką, Januszówką i Radomyślą. Wycinek z Mapy Kwatermistrzostwa z 1839 r.	WAŚKIEWICZ - herb Koziestańskich. Jako szlachta wylegitymowali się oni w Królestwie Polskim w połowie XIX w.[1]

Z dokumentów carskich wynika, że Stanistaw Koziestański - szlachcic z Koziestan, lat 21, brał udział w powstaniu styczniowym. 20 marca 1864 r. został ujęty z bronią w ręku i postawiony przed sądem polowym. W więzieniu siedleckim został osadzony 26 marca 1864 r. Dnia 25 września odesłany na miejsce zamieszkania (patrz zakładka: "1863-1864").

Koziestany ostatni raz były notowane w 1933 r. Dzisiaj nazwą Koziestany określa się pole leżące w miejscu nieistniejącej już wsi (więcej w zakładkach: "komentarze"; "wsie okoliczne"; "źródła XV-XVIII w.").

W roku 1875 w Dziewulach zamieszkiwało małżeństwo Mateusz i Karolina Koziestańscy (ich chata stała tu, gdzie obecnie mieszka Czesław Koziestańki – Zagrobel).

Na zdjęciu najprawdopodobniej Grzegorz Dziewulak, ojciec Julii Koziestańskiej, który zmarł w młodym wieku.	Koziestański - żołnierz Legionów Pisudskiego, prawdopodobnie brat stryjeczny Stefana

Na początku XX w. żyli w Dziewulach Stefan Koziestański (20.09.1902 - 1962 r.) i jego żona Julia Koziestańska z Dziewulaków (1906-1999 r.). Stefan Koziestański był przedwojennym kolejarzem.

Stefan Koziestański i Julia z Dziewulaków, jego żona (zdjęcia pochodzą z różnych okresów).

Dokumenty kolejowe Stefana Koziestańskiego z lat 1936-39

1 września 1939 r. Stefan Koziestański wracał do Dziewul na piechotę z Małkini, bo tam zastał go początek wojny. Gdy przechodził przez most na Bugu polskie wojsko zajmowało się jego minowaniem. Gdy dotarł do Siedlce, niemieckie samoloty bombardowały miasto. Ukrył się na cmentarzu, gdzie przeczekał nalot. Wieczorem wrócił do Dziewul.

W końcu II wojny światowej, gdy przez Dziewule przechodził  front mieszkańcy uciekali ze wsi i chronili się w najbliższej okolicy. Helena Grodzicka (z męża Koziestańska) miała wtedy 11 lat. Jej matka Wanda ukryła ją wraz z młodszym rodzeństwem w jednym z „dziesiątków” żyta ustawionym na polu pod Bierazką. Sama musiała wrócić do domu, żeby doglądać chorego męża. Wiktor, bo tak nazywał się mąż Wandy, przed wybuchem II wojny światowej został powołany do wojska. Nie dane mu jednak było uczestniczyć w kampanii wrześniowej 1939 r., bo ciężko zachorował i został odesłany do domu. Jego stan zdrowia się pogarszał. Zmarł w 1944 r.

Moja mama bardzo przeżyła tę całą sytuację. Wspomina, jak bardzo się bała – dzieci spędziły w „dziesiątku” w porze nocnej kilka godzin.

Drugi z prawej Henryk Koziestański w LWP. Lata 50. XX w.

Czas służby w LWP. Od lewej synowie Stefana i Julii:Ferdynand, Henryk i Józef. Pierwszy z prawej brat stryjeczny - Stanisław.

1. zdjęcie od lewej: Wojciech Koziestański, brat Stefana, z żoną Marianną przed swoim domem - lata 50-te XX w. ; 2. Na polskim motocyklu SHL bracia Koziestańscy (bracia stryjeczni Henryka). Za kierownicą Tadeusz; 3. Czesław Koziestański, syn Wojciecha w latach 70-tych.

Zofia z Siwiaków, żona Ferdynanda Koziestańskiego

Antoni Siwiak, ojciec Zofii (klęczy, pierwszy od prawej) z kolegami. Był powołany do kampanii wrześniowej. Brał udział w walkach pod Kockiem, gdzie dostał się do niewoli. Został wywieziony do Niemiec i po 1,5 rocznej niewoli wrócił do domu.

Książeczka wojskowa Bolesława Koziestańskiego

opowiedział i zdjęcia udostępnił - Wiesław Koziestański
aneta.koz@vp.pl

---------------------------

Przypisy

[1] Szlachta wylegitymowana w Królestwie Polskim w latach 1836-1861, Elżbieta Sęczys, Warszawa 2000, w serii Szlachta polska pod red. Sławomira Górzyńskiego. Publikacja wydana we współpracy Wydawnictwa DiG, Polskiego Towarzystwa Heraldycznego i Naczelnej Dyrekcji Archiwów Państwowych. Obrazek ze strony: http://genealog.home.pl/gd/szablony/rodzina.php?lang=en=036832&id=11677

powrót

Andrzej Boczek
boczeka@wp.pl

Copyright ©